Lieve iedereen / Dear
everyone,
Mijn oprechte excuses voor het veel te lange stilzwijgen. Ik
vier mijn terugkeer naar het schrijven met een opsomming van de dingen die me
tegenwoordig een gelukkig gevoel geven. U moet weten, lieve lezer, dat de
laatste loodjes inderdaad het zwaarste wegen en dat ik toch moet zeggen dat ik een
dipje achter de rug heb. Gelukkig heb ik toevallig of niet net nu enkele zaken
in mijn leven mogen verwelkomen, die me blij maken.
My sincerest apologies for not posting anything
for so long. I’ve decided to celebrate my return to writing by listing the
things that make me happy nowadays. You must know, dear reader, that I’ve been
feeling quite blue, lately. Fortunately, I’ve recently discovered some things
that make me feel a lot better.
Ik zou graag beginnen met een korte ode aan de zon. Toen ik terugkeerde
uit België, waar ik met Pasen korte tijd verbleef, groeiden er plotsklaps
groene blaadjes aan de Moskouse bomen, een beeld dat ik reeds lang vergeten
was. Nu schijnt ook bijna dagelijks de zon en het doet me werkelijk plezier dat
mijn wintergarderobe weer ergens in een kast ligt te verstoffen. Het zonlicht
en de warmte doen een mens goed. Het mooie weer wordt af en toe afgewisseld met
een heerlijke plensbui die de Belg in mij helemaal gelukkig maakt en me ook
weer eens wat te lachen geeft, want de Russen kunnen niet zo goed overweg met
regen. Heerlijk!
I would like to start with a short tribute to the
sun. When I returned from Belgium, where I stayed a while to celebrate Easter,
all of a sudden tiny little green leaves were growing on the trees, a sight
that I almost had forgotten. Now, the sun shines on an almost daily basis and
it really pleases me that my winter wardrobe is gathering dust somewhere in a
closet again. The sunlight and the warmth really make you feel good. Every now
and then, the beautiful weather makes room for a nice heavy rain shower that really
delights the Belgian in me and gives me a good laugh, because Russians don’t
know how to deal with rain. Lovely!
Vervolgens zou ik u graag vertellen over mijn recente tripje
naar Nizhny Novgorod, een stad op zo’n 400 km ten oosten van Moskou. Het is ten
eerste al heerlijk om even uit Moskou weg te zijn. Daarbovenop scheen de zon.
Onze kamer was prachtig. En de stad eveneens. Nizhny Novgorod voelde van tijd
tot tijd aan als een attractiepark in een of ander zonnig land. Ik bedoel dit
op de best mogelijke manier. Ik voeg enkele foto’s toe om u een beter beeld te
geven van ons tripje.
Next, I would like to tell you about my recent
trip to Nizhny Novgorod, a city about 400 km east of Moscow. It’s always
amazing to be out of Moscow for a while. The sun was shining. Our room was
beautiful. The city as well. From time to time, Nizhny Novgorod felt like an
amusement park in a sunny country. I mean this in the best possible way. I will
add some pictures to give you a better idea of our trip.
In januari begon ik weer met sporten, hierbij aangespoord
door het feit dat ik met Kerstmis mijn koffer nauwelijks getild kreeg (dat ging
met Pasen reeds stukken beter). Ik begon met het volgen van YouTube-filmpjes,
op een matje in mijn kamer. Ongeveer anderhalve maand geleden ging ik naar een
opendeurdag van een dansschool in de buurt. Paaldans blijkt heerlijk te zijn.
Na 55 minuten voel je zowel je armen als je benen niet meer. Kijk, daar wordt
een mens nu vrolijk van.
In January, I started working out again,
encouraged by the fact that I could barely lift my suitcase when I went home
for Christmas (already went a lot better in April). I started doing these
YouTube workout-videos, on a little mat in my room. Then, about a month and a
half ago, we went to this open day of a nearby dance studio. Pole dancing
appears to be amazing. After 55 minutes, you can barely feel your arms. Or your
legs. That’s what makes a person happy.
Als laatste zou ik het met u graag nog willen hebben over
hetgene dat mij eigenlijk het meest gelukkig maakt. Over ten hoogste een maand
ga ik weer naar huis. Vier weken. Kan ik weer alle tijd bij mijn familie en
vrienden doorbrengen en genieten van mijn mooie, rustige thuisstad. Kan ik even
op adem komen. Ik heb nog een hele waslijst aan dingen die ik hier wil doen,
maar jongens, wat kijk ik er naar uit om weer thuis te zijn. Je weet pas wat je
hebt als je het kwijt bent. Of tijdelijk moet missen. Afschuwelijk cliché, maar
de waarheid als een koe, neem het maar van mij aan. Thuis blijft uiteindelijk
de plaats waar de mensen zijn waarvan je houdt, die van jou houden en je door en
door kennen. En dan mag het alternatief nog zo fantastisch zijn, er is niks zo
fantastisch al thuiskomen.
Last but not least, I would like to talk to you
about the thing that truly makes me happy nowadays. In a month, at most, I will
be going home. Four weeks. I will be with my family and friends and enjoy my
beautiful, quiet hometown. I will catch my breath. I have plenty of things I
want to do here, but man, I look forward to being home. You don’t know what you
have until you’ve lost it. Or have to miss it for a while. A horrible cliché,
but also a horrible truth. Trust me, I know. Home is and stays the place where
the people are that you love, that love you and know you, the real you. And the
alternative may be fantastic, nothing is as fantastic as coming home.
Veel liefs
uit Moskou / Lots of love from Moscow,
Malaika
