dinsdag 8 juli 2014

Moskou: Overpeinzingen/ Moscow: Reflections


Lieve iedereen / Dear everyone,

Het is nu precies een maand geleden dat ik, na enkele emotionele weken, gevuld met afscheid in al haar vormen, terugkeerde naar België, naar Leuven, naar huis. Een maand die, zoals de clichés het willen, voorbij is gevlogen. Juni heeft veel indrukken, maar slechts weinig bijzonderheden nagelaten, en bood ruimschoots de mogelijkheid tot terugblikken, herkauwen, overpeinzen. Ik kan u nauwgezet verslag doen van mijn belevenissen in Moskou, u precies uit de doeken doen waar ik at, sliep, lach, leefde. Maar wat heeft u eraan? En bovendien, wat heb ik eraan?

It’s been a month since I, after a couple of emotional weeks, filled with every possible manner of goodbye, returned home, to Leuven, to Belgium. A month wherein time, of course, went by incredibly fast. June left many impressions, but they will barely last. June also offered me the time and the possibility to look back, to chew over and to rethink. I could meticulously offer you a report of all that has happened to me in Moscow, tell you where I ate, slept, laughed and lived. But what good is that to you? And besides, what good is that to me?

Gedurende mijn verblijf in de Russische hoofdstad heb ik het voorrecht gehad volledig uit mijn gebruikelijke context gerukt te worden. Zoals u reeds hebt kunnen lezen, heeft dit een bij momenten uiterst onaangename indruk op mij gemaakt. Sommigen onder u hadden dit reeds voorspeld, maar sinds mijn terugkeer valt het mij bijzonder zwaar om me de negatieve kanten van mijn verblijf in ons geliefde Rusland voor de geest te halen. Ik zou van deze gelegenheid gebruik willen maken, lieve lezer, om datgene wat mij het meest is bijgebleven van mijn avontuur op te lijsten en te gebruiken als houvast wanneer ons Belgenland mijn verbeelding dwingt mijn herinnering aan Moskou te misbruiken als een onbehoorlijk soort escapisme.

During my stay in the Russian capital, I was given the privilege to be torn out of my usual surroundings. As you may have read, from time to time, this left quite an unpleasant impression on me. Some of you have foreseen this, but since my return, it’s been very difficult for me to call to mind the less positive aspects of my stay in our beloved Russia. I would like to use this opportunity, my dear reader, to make a list of all the things that occurred during my little international adventure and that stuck in my memory and use this list as a support for when this country forces my imagination to use my memory of Moscow as an improper kind of escapism.

U, lieve lezer, bent gedurende enkele maanden steeds een onzichtbare, stille getuige geweest van mijn ervaring. Desondanks kunnen slechts enkelen onder u precies de impact begrijpen die deze periode op mij, een kneedbare twintigjarige, gehad heeft. Helaas is het risico om in clichés te vervallen, wanneer het gaat om zulke ingrijpende aangelegenheden, zodanig groot dat u en ik er helaas niet aan zullen ontsnappen. Excuseert u mij, lieve lezer. Ik doe ook maar mijn best. Waar het op neerkomt, wat me het meest is bijgebleven wanneer ik terugdenk aan die periode die samenhangt door middel van sneeuw, warmte, liefde, kilte en de meest fantastische personen die u ooit zult zien, het woord dat het beste de gevoelens beschrijft die alomtegenwoordig waren in onze jonge, roekeloze harten: intens. Daar hebt u ze al, lieve lezer. De clichés. Maar toch is het zo.

You, dear reader, have been, for several months, an invisible, silent witness of this experience. Nonetheless, only some of you can understand the impact that this adventure had on me, a mouldable twenty-year-old. Unfortunately the risk of lapsing into clichés, when writing about such important affairs, is inevitable. I apologize, dear reader. I’m doing my best. The thing that stuck with me most when I think about this time that in my mind is glued together with snow, warmth, love, cold and the most amazing people ever, the word that best describes the feelings that filled our young, reckless hearts: intense. There they are, dear reader. The clichés. But it’s the truth.

Hoewel het mij diep bedroeft te moeten meedelen dat eerder gemis mijn zwartste Moskouse momenten en daarbij het gemis van mijn familie doet verbleken, zal eenieder die de Russische hoofdstad tijdens haar donkerste maanden heeft gezien zich herinneren hoe haar grijze gebouwen, zwarte hemels en viezige sneeuw elk gevoel van droefheid, gemis en eenzaamheid versterken.

Even though it saddens me to say that my blackest moments in Moscow, and with those the missing of my family, don’t compare to older missing, I honestly believe that everyone that saw the Russian capital during her darkest months will recall how her grey buildings, black skies and dirty snow intensify every feeling of sadness, sorrow and loneliness.

Elke munt komt natuurlijk met twee kanten en hoewel ik in Moskou verscheidene moeilijke momenten heb beleefd, doet het mij plezier u te kunnen vertellen dat ik in Moskou ook de mooiste en simpelweg meest gelukkige momenten van mijn leven heb beleefd. Sommige van deze ogenblikken zijn allerminst opmerkelijk, maar blinken uit door hun eenvoud. Het gevoel van puur geluk ging gepaard met het gevoel van geluk hebben, geluk hebben om hier te mogen zijn, geluk hebben om met zulke mooie mensen zulke mooie momenten te beleven. Keer op keer het Rode Plein opwandelen en nooit minder onder de indruk zijn. Met mijn lieve kamergenote wild in het ronddansen op Belgische muziek met een Belgisch biertje in de hand, in een plotse oprisping van patriottisme. Per ongeluk vuurwerk afsteken op een semi-geïmproviseerde Sinterklaasviering. Het nieuwe jaar inluiden met vuurwerk en vervolgens een wals dansen omdat dat zo de gewoonte schijnt in Oostenrijk. Naar de bevroren Volga turen. Eindeloze treinreizen. Een toren van stenen bouwen ergens op een strand in het Zuiden van Rusland om vervolgens naar een Olympische ijshockeywedstrijd te gaan kijken. Leren paaldansen. Een dure cocktail drinken die de naam draagt van een legendarische metalband, in een bar op een dak, met een uitzicht over Moskou. Naar de bliksem kijken, vuurwerk afsteken op een brug over de Moskva en afscheid nemen van een vriendin aan de voet van Moskous mooiste kathedraal. Nieuwe vrienden ontmoeten. Afscheid nemen.


Every coin has two sides however and even though I lived through several difficult moments in Moscow, it pleases me to be able to say that some of my most beautiful and happiest memories happened to me there. Some of these moments don’t seem even remotely remarkable, but their simplicity is what makes them special. The feeling of pure happiness I felt, was accompanied by a feeling of being lucky. Lucky to be here. Lucky to spend such beautiful moments with such beautiful people. To be able to stand on Red Square again and again and never be less impressed. Wildly dance around with my dear, dear roommate, to Belgian music, with a Belgian beer in hand, in a sudden blast of patriotism. Accidentally letting of fireworks on a semi-improvised Saint-Nicholas celebration. Starting the new year with fireworks and then dancing a waltz, because that happens to be tradition in Austria. Staring at a frozen Volga. Endless train rides. Building a tower of rocks, somewhere on a beach in the South of Russia and then watching an Olympic hockey game. Learning how to pole-dance. Drinking an expensive cocktail, named after a legendary metalband, in a bar, on a roof, with an excellent view of the city. Watching lightning, letting off fireworks on a bridge over the Moskva river and saying goodbye to a friend in the shadow of Moscow’s most beautiful cathedral. Meeting new friends. Saying goodbye.
 
Ik wilde nog veel meer schrijven, lieve lezer, maar dit lijkt me een goed punt om te stoppen. Ik laat het even bezinken.

I wanted to write a lot more, but this seems like a good place to stop. I have to chew it over for a while.

Ik ben overigens niet van plan deze blog stop te zetten nu ik ben teruggekeerd. Ik heb gemerkt dat ik steeds vaker tegen dingen aanloop die in directe relatie staan tot mijn verblijf in Moskou. Hier vind ik een uitstekend platform om van tijd tot tijd alle tegenstrijdige gevoelens die in me opkomen van me af te schrijven.

By the way, I’m not planning to stop this blog, now that I have returned home. I’ve noticed that new issues keep popping up that are directly related to my stay in Moscow. This blog is an excellent platform to write it all off every now and then.

Veel liefs uit Leuven / Lots of love from Leuven,


Malaika