De Russen, de Moskovieten in het bijzonder, hebben de naam onvriendelijk te zijn, alsof het koude, barre klimaat waarin ze leven zijn weerslag heeft op hun karakter. Maar, hoewel het niet oprecht van me zou zijn de Moskovieten te bestempelen als warme, joviale mensen, is dit stigma van onvriendelijkheid dat ze met zich meetorsen ze evenzeer onwaardig. Of hoe mijn Russische professor het zo bondig wist te vatten: Moskou is geen sentimentele stad, maar zeker ook geen slechte stad. De Russische hoofdstad in een notendop.
Moskou is een soort van driekoppige draak: steeds wanneer ik veronderstel de stad te doorgronden verschijnen er twee nieuwe koppen, in de vorm van een campusbewaker die een grapje maakt of een dure auto die me voorrang verleent aan het zebrapad (een zeldzaamheid in dit land).
De stad is niet enkel de rijke zakenman die druk telefonerend koffie loopt te slurpen of de knappe (geverfde, dat spreekt voor zich) blondine die kil voor zich uitkijkend de pijn in haar voeten verbijt wanneer ze door de straten paradeert op iets dat ik enkel palen kan noemen.
Moskou is net zozeer de oude man die op de metro steeds een plaats aangeboden krijgt. Of de vrouw die je een dankbare glimlach toewerpt wanneer je haar en haar kleuter eerst laat opstappen, wanneer het spitsuur ervoor zorgt dat persoonlijke ruimte niets meer dan een vaag begrip is geworden en de deuren van het metrostel op het punt staan onverbiddelijk toe te klappen, dwars door de massa dringende lijven heen.
Moskou is evenzeer de vriendelijke winkelbediende die zich uitgebreid excuseert wanneer de zelfscanmachine in de supermarkt, waar je eerder onder lichte dwang naartoe werd geleid, weigert je je 90 roebels aan wisselgeld te geven (van die machine heb ik overigens niks meer gehoord). Moskou is de typische Russische babushka, die tijdelijk als gastmoeder fungeert, haar geliefde buitenlandse student volpropt met smakelijke Georgische gerechten en de voordeur op slot doet na middernacht "omdat kinderen 's nachts moeten slapen".
Moskou is het dametje dat je vriendelijk de weg wijst naar een niet te vinden plaats (die recht voor je neus blijkt te zijn) en hard achter je aan rent als je toch de foute kant op gaat.
Moskou is macht, rijkdom, pracht, historie en grootsheid, maar toch vooral de gewone mens.
Laat u zich niet vangen door wat mensen zeggen, deze stad is elk van ons.
Veel liefs uit Moskou,
Malaika
ps: Deze wilde ik u niet onthouden, dit was het themalied van de Moskoudag die zondag gevierd werd:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten