maandag 14 oktober 2013

Herfst.

Lieve iedereen,

Eindelijk is het zover. Toen de eerste momenten van vorst aanbraken en een laagje sneeuwwitte hagel de grond bedekte zonk de moed eenieder in de schoenen. Seizoenen dienen niet overgeslagen te worden. De warme, brandende zomer dient niet naadloos over te gaan in een winter van kilte, sneeuw en ijs. Dit veroorzaakt onrust in de geesten van de mensen en maakt een kille, grijze stad nog killer en grauwer.

De Russische weergoden blijken even wispelturig als hun Belgische broeders. De zon scheen. Het weinige groen veranderde in een onwaarschijnlijk pallet van geel, oranje, rood. Er viel de laatste dagen zowaar herfst te bespeuren in de straten van Moskou en de harten van haar inwoners.

Lieve lezers, vandaag wens ik u niet lastig te vallen met ellenlange verhalen over Russen van allerlei pluimage of met ingewikkelde vraagstukken over interieurdecoratie, maar met enkele beelden van intens geluk, zoals die enkel voor de inwoners van miljoenensteden te begrijpen zijn.

Volgende beelden vinden hun oorsprong in het Novodevitsji-klooster en achterliggend kerkhof:
















Wanneer u, lieve lezer, zich in een land bevindt waar een gebrek aan zon en kleur u toeschijnt als onmogelijk, dan begrijpt u waarschijnlijk niet hoe ik -en de rest van Moskou met mij- mij voelde toen ik mijn ogen opende en een stralende zon mij tegemoet scheen. Deze afbeeldingen zeggen u misschien niet veel. Voor de minder gefortuneerde lezer: ik hoop dat u ervan genoten hebt.

Veel liefs uit Moskou,

Malaika

2 opmerkingen: