Hoewel ik u een artikel over mijn avonturen in Jekaterinburg had beloofd (dit zit eraan te komen, maakt u zich maar niet ongerust), zou ik het vandaag met u willen hebben over een thema dat ik al heel lang heb willen aanhalen. Een thema dat de gemoederen hier in mijn geliefde studentenhuis stevig beroert en dat, aangewakkerd door een gebeurtenis die eerder vandaag plaatsvond, weer stevige verontwaardiging in mij opwekt. Ik zou het met u willen hebben, lieve lezer, over de abominabele accommodatie die dit studentenhuis mij biedt.
Maar eerst een mededeling van een huishoudelijk karakter. Zoals u ongetwijfeld begrijpt is dit een thema dat niet alleen mij, maar ook mijn internationale vriendengroep aanbelangt en die is helaas de Nederlandse taal niet machtig. Ik zal dus een voorzichtige poging ondernemen tot bloggen in de prachtige Engelse taal, die ik helaas niet honderd procent machtig ben. Ik laat het semi-literaire stijltje dat u van me gewend bent dus even achterwege en vervul met deze Engelse vertaling (nu ja, neemt u het woord 'vertaling' maar even met een flinke korrel zout) louter de informatieve functie die ik in de eerste plaats voor de blog in gedachten had.
Even though I promised you all an article about my adventures in Yekaterinburg (don't worry, it's coming up), today, I would like to talk to you about a topic that I've been wanting to write about for a long time. A topic that has once again been brought to my attention by an event that occured earlier today. I would like to talk to you, dear reader, about the abominable conditions that these dorms have to offer.
But first, an announcement of a rather technical nature. As I'm sure you understand, this is a topic that doesn't only concern me, but my international friends as well. Unfortunately, they do not read, speak or know the beautiful Dutch language (which is a shame). Therefore I will now hesitantly attempt to blog in English, a language that is NOT my native language (I will make mistakes and apoligize in advance). I will abandon the semi-literary style that I usually blog in and will use the beautiful English language only to inform, not to inspire, relax , move, stir, agitate or thrill, the way I usually try to do in Dutch. If you would like to be inspired, relaxed, moved, stirred, agitated or thrilled, I strongly suggest you learn Dutch. You will not regret it.
U begrijpt, lieve lezer, dat, wanneer het Engels u geen moer kan schelen u gewoon de tekst die in cursief gedrukt staat moet overslaan.
Voor uw ontspanning (of spanning, het is maar hoe u het bekijkt) en mijn wraak, heb ik enkele foto's gemaakt van mijn studentenbehuizing. Zo kan u zich een beter beeld scheppen van wat ik precies bedoel met abominabel. Laat ik u even een rondleiding geven.
For your relaxation and my revenge, I took some pictures of the dorms. That way, you can adjust your mental image of the word 'abominable'. Let me show you around.
De zesde verdieping. Hier woon ik!
The sixth floor. This is where I live!
Hoe vindt u mijn avondeten? En hoe vindt u dit willekeurige gat in de muur? Willekeurige gaten in de muur vormen de meest in het oog springende eigenaardigheid van dit gebouw. Wat is precies hun functie? Hebben ze een functie, behalve het vergaren van stof en vuil? En zelfs in het ondenkbare geval dat ze een functie hebben, waarom ze niet gewoon netjes afdekken? Vertelt u het mij, lieve lezer!
How do you like my dinner? And how do you like this random hole in the wall? Random holes in the walls are the most important peculiarity that this building possesses. What exactly is their function? Do they have a function, except for collecting dirt and dust? And even if they have a function, why not cover them? Tell me, dear reader!
Willekeurige gaten in de muur.
Random holes in the wall.
Willekeurig gat. Met flits, zodat u goed de viezigheid kunt zien. Mijn oprechte excuses.
Random hole. With flash, so you can see all the filth. I sincerely apoligize.
Laten we even een wandeling maken en een blik werpen op datgene dat de eigenlijke en directe oorzaak vormt van deze blogpost. Geniet van de prachtige vloerbedekking en vergeet u vooral niet dat u in de gaten wordt gehouden.
Join me for a walk. Let's take a look at the one and only object that caused this blogpost. Enjoy the carpeting and don't forget we're being watched.
Laat ik u vertellen wat er vanochtend voorviel, lieve lezer, laat ik u vertellen over het voorval dat een golf van verontwaardiging in mij opwekte en dan kan u zelf, in al uw wijsheid, oordelen of deze gevoelens van onrecht en moordlust gerechtvaardigd waren. Zoals u verderop in dit artikel kan zien, zijn de omstandigheden waarin ik en mijn etagegenoten moeten douchen behoorlijk sneu te noemen. Het zij zo. De laatste twee weken beginnen de houten platen die de oorspronkelijke muren, die zich intussen in zwaar comateuze toestand bevinden, moeten beschermen - en tegenhouden? - los te laten. Elke dag een beetje meer. Dit baart me lichtelijk zorgen.
Let me tell you what happened this morning, dear reader, let me tell you about the event that made me write this article in the first place and then you can judge, in all your wisdom, if my feelings of bloodlust were justified. As you can see, the circumstances wherein I and my fellow hallway inhabitants have to shower are quite sad. So be it. The last couple of weeks, however, the wooden wall coverings that have to protect the dying stone wall from falling apart, have started to come off. Every day a little more. I'm slightly concerned.
Toen ik vandaag de huur ging betalen (zo'n vierhonderd euro per maand, in cash, zo gaat dat hier), bracht ik de dame van de administratie vriendelijk op de hoogte van de situatie. Misschien kon er even een schroef in de muur gedraaid worden? Of wat tape op geplakt? De dame troonde me mee naar een weelderig gedecoreerd achterkamertje, waar het hoofd van het studentenhuis onder het genot van een kopje thee met haar vriendinnen zat te kletsen. Ze keek me koeltjes aan en zei: "We hebben geen geld, douche op een andere verdieping." en ging lekker verder met de conversatie.
Today, when I went to pay the rent (about fourhundred euro a month, in cash, that's how things work here), I decided to inform the administration about this little situation. Maybe they could put a little screw into the wall? Or put some tape on it? The lady took me to a little, nicely decorated room where the head of the dorms was talking to her friends, while enjoying a nice cup of tea. She gave me an icy look and said:"We don't have money, take your shower on a different floor." and went on with her conversation.
Punt één: Ik heb u net vierhonderd (400!) euro betaald. De andere bewoners doen dit eveneens. Lijkt het u geen goed idee om wat van dat geld te besteden aan het leefbaar maken van uw gebouw? Tape - dat schijnt hier de oplossing voor alles te zijn - kost heus niet zoveel geld.
Punt twee: Ik begrijp dat het voor iedereen moeilijke tijden zijn en wanneer er geen geld is, dan is er geen geld. Maar behandelt u me alstublieft als een mens. Voor vierhonderd euro per maand lijkt me dat volstrekt niet teveel gevraagd.
First: I just paid fourhundred (400!) euro. The other inhabitants do this as well. Doesn't it sound like a good idea to spend some of that money on making this place liveable? Tape - the solution to everything here - really doesn't cost that much.
Second: I understand that these are hard times. For everyone. If there's no money, then there's no money. But please treat me like a human being. For fourhundred euro a month that really doesn't seem like too much to ask.
Krijgt u al nachtmerries?
Are you having nightmares yet?
Willekeurig gat in de muur.
Random hole in the wall.
Willekeurig gat in mijn muur. Dit hebben ze dan toch weten af te dekken.
Random hole in my wall. They managed to cover this one though.
Enkele willekeurige foto's van mijn kamertje - of: wat u niet zag in de blogposts over mijn kamer. Valt u iets op aan de laatste foto? Ja. Heus. Ik lieg niet. De boel wordt hier echt met tape bij elkaar gehouden.
Some random photo's of my little room - or: what you didn't see in the blogposts about my room. Do you notice something about the last picture? Yes. Really. I'm not lying. They're really holding this building together with tape.
Dit moest ik me toch even van het hart. Bedankt om te luisteren, lieve lezer, ik hoop dat ik uw gemoed niet te erg bezwaard heb.
I had to get this off my chest. Thanks for listening, dear reader, I hope I didn't ruin your mood.
Kwestie van met een positieve noot te eindigen: over iets meer dan een maand bevind ik mij andermaal op Belgische bodem (tien dagen, voor Pasen enzo). De trouwe lezer weet hoezeer dit mij verblijdt. Hoera!
On the bright side, in a bit more than a month I'll be in Belgium again (for ten days, Easter, you know). Everyone who really knows me knows how happy this makes me. Hooray!
Veel liefs uit Moskou / Lots of love from Moscow,
Malaika
Geen opmerkingen:
Een reactie posten