Lieve iedereen / Dear
everyone,
Ik verblijf alweer acht maanden in deze prachtige, doch
vermoeiende stad en, geconfronteerd met een hernieuwde heimwee naar mijn
veilige thuisland en het verse enthousiasme van mijn nieuwe huisgenoten, zie ik
mij steeds vaker genoodzaakt mezelf te herinneren aan de voordelen van deze
stad, dit land, deze universiteit. Is het niet menselijk om steeds overal het sombere
van in te zien? Het gras lijkt groener in mijn met chocolade bezaaide en met
bier doordrenkte thuisland, maar de door permanente vorst in sluimerstand
bevroren berken van Moskou hebben ook hun charme. Mijn trouwe lezers herinneren
zich ongetwijfeld mijn pre-Kerstmis bedruktheid en gezien er weer een reisje
naar huis op de planning staat begrijpt u, lieve lezer, dat een gelijkaardige
somberte mij opnieuw, zij het in mindere mate, overvalt. Lieve vrienden, lieve
familie, lieve onbekende, onderschat u het niet! Onderschat u niet de druk die
zulk een sprong in het diepe, een beslissing die u als het ware wegrukt van al
het gene dat u lief is, op uw gemoed kan betekenen.
Dus, lieve lezer, vandaag is het tijd voor wat zelfreflectie!
Een begrip dat ik ken uit mijn mij niet zo heel dierbare middelbare schooltijd
en dat me uiterst gepast lijkt voor een moment als dit. Vandaag vergeet ik mijn
heimwee, de uiterst onhygiënische doucheruimtes, de willekeurige gaten in de
muren en het feit dat ik mijn behoorlijk prijzige kamer dien te delen met een
wildvreemde. Vandaag gaan we kijken naar wat ik heb geleerd en waar ik dankbaar
voor ben, in relatie tot mijn huidige verblijf in de Russische hoofdstad.
(Hoewel volgende opsommingen een kern van waarheid bevatten,
dient u ze, zo als het meeste wat ik schrijf, met een flinke korrel zout te
nemen!)
 |
| Leuven / That doesn't need a translation. |
It’s been eight months since I arrived in this
beautiful, yet exhausting city and, finding myself confronted with a renewed
homesickness and the fresh enthusiasm of my new housemates, I consider it
necessary to remind myself of the advantages of this city, this country, this
university. Is it not only human to only ever see the gloomy side of things? The
grass seems greener in my chocolate-covered and beer-soaked homeland, but the permanently
frozen birches of Moscow have their charm as well. My loyal readers probably
remember my pre-Christmas dip, and, since I scheduled another trip to Belgium, I’m
sure you understand, dear reader, that a similar gloominess once again
overtakes me. Dear friends, dear family, dear stranger, don’t underestimate
this! Don't underestimate the pressure that a decision, that temporarily takes
you away from that what you love, places on your mood.
So, dear reader, today, it’s time for some self-reflection!
A term that I’ve learned during my time in high-school, a time that is not so
dear to me, and that seems incredibly appropriate for a moment like this.
Today, I forget about my homesickness, about the lack of hygiene in the shower,
the random holes in the walls and about the fact that I’m sharing a really
expensive room with a total stranger. Today we’re going to talk about what I’ve
learned so far and what I’m grateful for, regarding my stay in the Russian
capital.
(Even though the following lists contain a core
of truth, you should always interpret them with a certain amount of sarcasm,
like most of what I write.)
Wat heb ik geleerd?
1)
Een maaltijd bereiden.
2)
De was doen.
3)
Mijn eigen haar knippen.
4)
Andermans’ haar knippen.
5)
Een air van complete onverschilligheid aannemen
tegenover de meest bizarre zaken.
6)
Doen alsof ik een mijn gesprekspartner volledig
begrepen heb, terwijl dit volstrekt niet het geval is.
7)
Wanneer ik vervolgens door de mand val: een air
van complete onverschilligheid aannemen en doen alsof het de schuld is van
bovengenoemde gesprekspartner.
8)
Kwaad worden in het Engels.
9)
Kwaad worden in het Russisch.
10)
Kwaad worden via e-mail.
11)
Kwaad worden via de telefoon.
12)
Bemerken dat het af en toe eveneens helpt om
kwaad te worden in het Nederlands.
13)
De uitdrukking van onverschilligheid, verveling
en algehele depressie aan te nemen die hier gangbaar is.
14)
Het niet zo nauw te nemen wanneer het aankomt op
hygiëne.
15)
Vloeiend Russisch spreken. Ahum.
16)
Dat Russische hiphop in niets lijkt op wat ik in
België geleerd heb. Echt.
What did I learn?
1) To prepare a meal
2) To do laundry
3) To cut my own hair
4) To cut other people’s hair
5)
To adopt an air of complete
indifference towards the most bizarre things.
6)
To pretend that I completely
understood what my discussion partner just said, even though I absolutely didn’t.
7)
When they find out: to adopt an air
of complete indifference and pretend it’s all their fault.
8)
To get mad at people in English.
9)
To get mad at people in Russian.
10)
To get mad at people via e-mail.
11)
To get mad at people over the phone.
12)
To notice that occasionally it
really helps to get mad at people in Dutch.
13)
To adopt the expression of
indifference, boredom and just general depression that is common here.
14)
Not to care as much as I used to
when it comes to hygiene.
15)
To speak Russian. Fluently. Ahum.
16)
That Russian hip-hop is in no way similar
to what I learned in Belgium. Really.
Behoorlijk
indrukwekkend, niet?
Quite impressive, isn’t
it?
Waar ben ik dankbaar voor?
1)
Voor alle lieve, inspirerende en intelligente
mensen die ik reeds heb mogen ontmoeten.
2)
Voor alle tijd die ik mag doorbrengen met de
prachtige persoon die het onderwerp van mijn bachelorpaper vormt. Het voelt als
een huwelijk, heerlijk!
3)
Voor de zeldzame momenten waarop mijn
gesprekspartner niet merkt dat ik niet Russisch ben.
4)
Voor de poetsvrouw, die eens in de twee weken
schone lakens en handdoeken brengt en bovendien instaat voor het toiletpapier.
5)
Voor de zonnige dagen die ik hier reeds heb
mogen ervaren.
6)
Voor mijn vrienden en familie thuis, die me nog
steeds niet zijn vergeten.
7)
Voor de wetenschap dat België nu mooier is dan
voor ik vertrok.
 |
| George Balanchine en Mourka / George Balanchine and Mourka |
I’m
grateful for:
1)
All the sweet, inspiring and
intelligent people I’ve had the pleasure to meet.
2)
All the time I get to spend with the
person who is the subject of my bachelorpaper. It feels like marriage, lovely!
3)
The rare moments when the person I’m
speaking with doesn’t realise that I’m not Russian.
4)
The cleaning lady, who brings us
clean sheets and towels, every two weeks and who is responsible for the toilet
paper.
5)
The few sunny days that I’ve had
here.
6)
My friends and family at home, who
still didn’t forget about me.
7)
The knowledge that Belgium now, is
more beautiful than Belgium when I left.
Zo, lieve lezer, tot zover de zelfreflectie na acht maanden
in Moskou. Ik hoop dat u er van genoten hebt.
There you go, dear reader, a little bit of
self-reflection after eight months in Moscow. I hope you enjoyed.
Veel liefs
uit Moskou / Lots of love from Moscow,
Malaika
Geen opmerkingen:
Een reactie posten